open letter no 2

Chicago 2 why Chicago

Chicago 2 ทำไม ผมต้องดัดจริต ฟังวิทยุชิคาโก ด้วย? ๑.    ผมติดนิสัยชอบฟังวิทยุตปท. จากแดนไกลเป็นนิสัยมาแต่มัธยม เพื่อฝึกภาษา ประกอบกับมีผู...

วันจันทร์ที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2562

VillageLife บ้านงานบุญ ตอน 5 คน “ไม่พูด” เสน่ห์เงียบ

พูดไป สองไพเบี้ย
นิ่งเสีย ตำลึงทอง

อึมครึม คนไม่พูดในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า คนที่จะไม่แพร่งพรายความลับ แต่หมายถึงคนที่มีนิสัยพูดน้อย หรือน้อยมาก

คน “ไม่พูด” นั้นเราพบได้ทั่วไปในชนบททางใต้ ไม่รู้เหมือนกันว่า จะเป็นด้วยการอบรมเลี้ยงดู หรือด้วยนิสัยใจคอที่ติดตัวมาแต่เกิด


หรือที่ฝรั่งว่า ไม่รู้ว่าเป็น nurture(การเลี้ยงดู)  หรือเป็น nature(ธรรมชาติ)



ลูกฝรั่งมักจะ “ช่างพูด” มากกว่าลูกไทย  เรื่องนี้เห็นได้จากการสังเกตการณ์ทั่วไป – กรณีที่บังเอิญว่าตัวเราเคยมีโอกาสได้สังเกตพวกลูกฝรั่ง

นานมาแล้ว ผู้เขียนเคยทำงาน babysitter เลี้ยงลูกฝรั่งเวลาพ่อแม่ไม่อยู่บ้าน คือไปธุระหรือไปเที่ยวนอกบ้านชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ได้ไปนาน  เด็กฝรั่งมันจะพูดจากับเราด้วยลักษณะน้ำเสียงเสมือนคนเสมอกัน คือในลักษณะเพื่อนฝูงกัน มันไม่แบ่งอาวุโส สำหรับเด็กเล็กพอพ่อแม่ออกจากบ้าน มันก็จะแหกปากร้องตามจ้าก ๆ  ฝ่ายพ่อแม่ก็ดีใจได้ไปเที่ยว หันมาโบกไม้โบกมือ ส่งจูบ บ๊ายบายลูก  ลูกมันเห็นอย่างนั้นก็ยิ่งเพิ่มเดซิเบล แหกปากร้องจ้าก ๆ ดังยิ่งขึ้นอีก แต่พอพ่อแม่ลับตาไป มันก็จะเลิกร้อง สักครู่หนึ่งมันก็นอน

ที่ฝรั่งเศส คนยิ่งช่างพูดไปกันใหญ่  เคยมีคนศึกษาพบว่า หญิงอเมริกันพูดมากกว่าชายอเมริกัน แต่หญิง-ชายฝรั่งเศสตอแหล(พูด)ปริมาณเท่า ๆ กันต่อนาที ไม่มีใครแพ้ใคร

สังเกตตัวเอง เมื่อแรกไปอยู่ฝรั่งเศส ยังพูดน้อยกว่าเมื่อผ่านชีวิตในฝรั่งเศสมาแล้ว  ในฝรั่งเศสนั้นทุกคนจะต้องรู้จักแสดงออกด้วย “วาจา” เขาถือเป็นเรื่องสำคัญ  ซึ่งก็น่าจะถูก เพราะว่ามีแต่มนุษย์เท่านั้นที่มีภาษาพูดอันซับซ้อน เดรัจฉานรวมทั้งปลาวาฬหรือปลาโลมา มันอาจส่งเสียงสื่อกันได้แต่ภาษา หรือ “language” ของพวกมันไม่ได้ยากอย่างภาษาคน

ในเมืองไทยทุกวันนี้ ในส่วนภูมิภาคเช่นที่บ้านผู้เขียน เด็ก ๆ ก็รู้จักพูดรู้จักเจรจากันมากกว่า และดีกว่า สมัยเมื่อผู้เขียนยังเป็นเด็ก ที่นั่งเป็นบื้อเป็นใบ้ หัวเป็นชันนะตุ แมลงวันตอมหัวหึ่ง ๆ เข้าใจว่าสมัยนี้คงจะเป็นด้วยระบบการศึกษาที่มีเนื้อหา หลักสูตร และอุปกรณ์การเรียนการสอน ที่ดีขึ้นกว่าเดิม  เริ่มตั้งแต่ชั้นอนุบาลเด็กก็ถูกสอนให้รู้จักการสื่อด้วยวาจา – verbal communication

สังเกตดูจากหลานผู้เขียนที่เรียนชั้นอนุบาลอยู่ในท้องที่ ก็ยังรู้จักพูด รู้จักเจรจา รวมทั้งรู้จักแสดงความคิดเห็น คอมเม้น สิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ตัว เช่น

ครั้งหนึ่งเราไปเที่ยวที่อำเภอรอบนอก ของจังหวัดนครศรีธรรมราช แล้วแวะกินอาหารริมเขื่อนใหญ่ในท้องที่ซึ่งเคยเกิดภัยพิบัติโคลนถล่มลงมาจากภูเขา ปัจจุบันเขาสร้างเขื่อนกั้นลำน้ำเล็ก ๆ ไว้จนกลายเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ใต้น้ำในเขื่อนคือหมู่บ้านที่เคยถูกโคลนถล่มและมีคนตายกันมาก ปัจจุบันเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ

โต๊ะติดกันกับเราในร้านริมเขื่อน มีเด็กผู้หญิงเล็ก ๆ ประมาณเด็กอนุบาล วัยเดียวกับหลานผู้เขียน นั่งอยู่ด้วยคนหนึ่ง หลังอาหารพวกผู้ใหญ่เขาก็พากันลุกขึ้น เดินดูของที่ระลึกที่วางขายในร้าน ทิ้งเด็กไว้ที่โต๊ะคนเดียว เข้าใจว่าก็คงจะอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งหลาย ซึ่งก็ไม่ได้ไปไหนไกล ยังคงอยู่กันแถวนั้น 

หลานชายของผู้เขียน มองไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้น ซึ่งแลดูราวกับว่ากำลังนั่งอยู่โดดเดี่ยว ลำพังคนเดียว แล้วถามผู้เขียนว่า

          “เด็กนั่น เขาทุ่ม แล้วหรือ?” 

ภาษาใต้ “ทุ่ม” แปลว่า ทิ้ง  หลานกำลังถามว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นถูกเขาทิ้งไปแล้วหรือ

ในงานบุญ มีญาติรุ่นหลัง ๆ อายุประมาณสี่สิบต้น ๆ หรือสามสิบปลาย ๆ อยู่คนสองสามคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น คน “ไม่พูด”  ต่างก็มีเมียมีลูกโต ๆ กันแล้ว  คนไม่พูดสองสามคนนั้นเขาก็ช่วยงานกันขยันขันแข็ง ช่วยตั้งโต๊ะ จัดโต๊ะอาหาร ยกถาดกับข้าว ยกข้าว ยกน้ำ(ขวด) มาวางที่โต๊ะก่อนแขกจะมา  พวกเขาเดินไปเดินมาไม่ได้หยุด และไม่พูด

ผู้เขียนซึ่งระยะหลัง ๆ นี้พบแต่คนพูด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เป็นชาวบางมะพูดกันเป็นส่วนมาก ได้นั่งสังเกตคนไม่พูดกำลังทำงาน ด้วยความสนใจ คล้ายกับกำลังสังเกตมนุษย์เผ่าพันธุ์ประหลาด และตลอดเวลาที่นั่งสังเกตจากมุมไกลนานนับชั่วโมง ก็ไม่เห็นว่าพวกเขา “พูด” อะไรกับใครสักคำ  แลเห็นแต่การเคลื่อนไหว เดินไปเดินมา หยิบนั่นยกนี่ ช่วยงานสารพัดโดยไม่อ้าปากพูด

ผู้เขียนรู้สึกว่าคนไม่พูด นอกจากจะแปลกดีแล้ว ยังมีเสน่ห์ไปอีกแบบ  แต่ว่าโดยทั่วไปสมัยนี้ใครเล่าจะกล้าดัดจริตทำตัวเป็น คนไม่พูด เพราะอยากมีเสน่ห์อย่างเขาบ้าง? เข้าใจว่าคงจะยาก เพราะเกรงว่าถ้าไม่พูด อาจจะพลาดโอกาสดี ๆ ในชีวิตไปก็ได้ คนส่วนมากน่าจะคิดว่า ตัวเองคงต้องพูดออกมาบ้าง คงไม่ปล่อยให้โอกาสดี ๆ ในชีวิต เดินผ่านหน้าตนไปโดยที่ตัวไม่เอ่ยปาก ทักทาย.....กับโอกาสเงินโอกาสทอง หรือเลขเด็ด

แต่ท่านผู้อ่านแน่ใจหรือว่า การเอ่ยเอื้อนโอภาปราศรัย จะช่วยให้ท่านโน้มน้าวโอกาสที่ดีดังกล่าวนั้น เอาไว้ได้ - แน่ใจหรือ?



เดฟ นาพญา

บ้านนาพญา
อำเภอหลังสวน
จังหวัดชุมพร
ประเทศ – ไทย
ดาว – โลก
ระบบดาว – สุริยจักรวาล
กาแลกซี - ทางช้างเผือก

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น