open letter no 2

Chicago 2 why Chicago

Chicago 2 ทำไม ผมต้องดัดจริต ฟังวิทยุชิคาโก ด้วย? ๑.    ผมติดนิสัยชอบฟังวิทยุตปท. จากแดนไกลเป็นนิสัยมาแต่มัธยม เพื่อฝึกภาษา ประกอบกับมีผู...

วันพฤหัสบดีที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2562

VillageLife บ้านงานบุญ ตอน 4 ดูน้าเล่นไพ่ จนง่วง

ในโลกอันชั่วร้าย ของสติปัญญาที่เชือดเฉือน
                   ไม่มีอะไรจะน่ากลุ้มใจ (หรือ น่าอับอายขายขี้หน้า)
                   ไปกว่าได้เล่นไพ่ใบที่คุณหลงรัก ว่าเป็นไพ่เอซอันยากที่ใครจะสู้ได้
                   แต่แล้วกลับพบว่า ตัวเองโดนทรัมพ์


น้าสาว – หลังจากไปเต้นระบำกับเครื่องเสียงแก้วหูระเบิดมาพักหนึ่ง แกก็เลิกแล้วกลับเข้ามาในบ้าน เล่นไพ่ครับเล่นไพ่ แกไม่ได้เล่นคาราโอเกะเพราะร้องเสียงไม่ดี

ในบ้าน เขาเล่นรัมมี่กันวงหนึ่งอยู่แล้ว น้าแกมาเปิดอีกวงหนึ่ง ผู้เขียนมานั่งดูไพ่น้า โดยบอกไปว่าเล่นไปเหอะ ไม่พูดหรอก  ซึ่งทำให้น้าสบายใจและคลี่ไพ่ในมือให้ดู ผู้เขียนดูแล้วพยักหน้ารับรู้ แต่ไม่พูด

ขาไพ่อีกสามคนเป็นชาย ผู้หญิงมีน้าสาวคนเดียว ใบหน้าน้าแกคล้ายแม่ผู้เขียน เพราะฉะนั้นอยู่ใกล้แล้วสบายใจ  แต่น้าแกชอบบอกว่า แกสวยสู้แม่ผู้เขียนไม่ได้ (น่ากลัวจะพูดถ่อมตัวไปงั้นเอง ใจจริงนึกตรงข้าม)

   
 


พวกเขาเล่นไพ่เพลิน ๆ ฆ่าเวลาแห่งชีวิต ไม่ได้เล่นห่ำหั่นกัน น้าสาวบอกว่าน้าหลวงรื่นให้เงินมาห้าร้อยบาท น้าเลยเอามาเล่นไพ่ ผมใช้สายตานับเงินหน้าตักหน้าเห็นว่าเหลืออยู่ราวสองร้อยบาท แสดงว่าเสียไปแล้วสาม แต่ผมดูแล้วเงียบ ไม่พูด ไม่คอมเม้น

ช่วงหลัง ๆ ไพ่ของน้ารับแจกมา เปิดดูแต่ละที ไม่น่าตื่นเต้น ครั้นจั่วขึ้นมาแต่ละครั้งก็จืดชืดชวนง่วงเหงาหาวนอน และเวลานั้นก็ดึกแล้วด้วย

ผู้เขียนเห็นพวกเขาสับไพ่ไม่ละเอียด สับหยาบ ๆ พอให้รู้ว่าสับ คนตัดไพ่ก็ตัดแม่งไปงั้นเอง วิธีทำไพ่แบบนี้ผมเห็นว่า ทำให้ไพ่ไม่น่าตื่นเต้น จะผิดถูกอย่างไรก็เป็นความเห็นผมซึ่งไม่ได้เปล่งวาจาออกมา ทั้ง ๆ ที่คันปาก คือไม่มี verbal communication หรือสมัยนี้พูดให้เจาะจงว่า ไม่มี semantic communication

จะเลือกใช้สำนวนอังกฤษแบบไหนก็ได้ครับ ไม่รู้เรื่องทั้งสองอย่าง

น้าเปิดไพ่ขึ้นมาแต่ละที น่าเบื่อ ผมเลยง่วงนอน ก็เลยล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ที่น้านั่งจั่ว โดยชะเง้อดูไพ่ในมือน้าบ้างเป็นครั้งคราว กระทั่งหาวนอนมากทนไม่ไหว จะหลับอยู่ข้างวงไพ่ก็จะน่าเกลียด เขาจะรำคาญเอา จึงลุกขึ้นเดินไปยังห้องที่เขาเตรียมไว้ให้นอน ได้ยินเสียงน้าพูดคอมเม้นไล่หลังไปว่า ดูมัน ไพ่กูน่าเบื่อ มันไปเลย.....

เปิดประตูเข้าไปในห้องนั้น ที่เขาเปิดไฟเพดานดวงเดียวไว้สว่างแจ้งทั้งห้อง ที่มุมหนึ่งเห็นน้าหลวงรื่นแกนอนตะแคงหันหน้าเข้าข้างฝาอยู่แล้ว ถัดมาเป็นพื้นที่บนเสื่อส่วนที่ผมจะนอน เขาปูเสื่อปลาสติคสองชั้น เสื่อชั้นบนเป็นพวกปลาสติดหนานุ่ม ที่สมัยก่อนไม่มี แต่สมัยนี้นิยมนำมาทำเป็นเสื่อปูนอน พอให้ไม่ต้องเจ็บปวดตัวกับพื้นปูนหรือพื้นกระดาน

ผมเปิดเป้ หยิบถุงนอนออกมาคลี่ ปูลงบนเสื่อของเจ้าของบ้านอีกทีหนึ่ง สอดตัวลงในถุงนอนแล้วรูปซิปถุงนอนขึ้นมาแค่คอ หัวหนุนหมอนที่เขาเตรียมไว้ให้ ดึงถุงนอนขึ้นมาอีกจนคลุมหน้า คล้ายนอนคลุมโปง พยายามทำใจกับเสียงลำโพงที่ดังปานโลกจะถล่มทะลาย แล้วก็นึกแปลกใจตัวเองในวันรุ่งขึ้น ว่า กูหลับลงได้งัย.....

ข้อเขียนตอนนี้ มีอะไรมาฝากท่านผู้อ่าน เชื่อว่า เคาะหาไม่ได้ในเนต.....และสุดยอด  คือนี่ครับ...

                   In the wicked world of wounding wit,
                   there is nothing more frustrating (or humiliating)
                   than playing what you fondly believed was an unbeatable ace
                   only to find yourself trumped.

ไพ่ที่เขาเล่นกันในคำคัดจะเป็นไพ่อะไร ผมไม่ทราบ ข้อความนี้คัด(จำ)มาจากหนังสือเล่มหนึ่ง ที่เพื่อนชาวอังกฤษในกรุงเทพฯให้มา คนเขียนเป็นดาราละคร(เวที)และนักเขียนชาวอังกฤษในยุคปัจจุบัน แกเขียนตลกดี และคมคายไปอีกแบบ


เดฟ นาพญา

บ้านนาพญา
อำเภอหลังสวน
จังหวัดชุมพร
ประเทศ - ไทย
ดาวนพเคราะห์ - โลก
ระบบดาว - สุริยจักรวาล
กาแล็กซี - ทางช้างเผือก

                                                                                                                                                     11/1/62


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น