คนเป็นพิษ ตอน 2/4
การต้องคบหาสมาคมกับมนุษย์เป็นพิษ
เช่นอยู่ในสำนักงานเดียวกัน เป็นเวรกรรมอย่างหนึ่ง และเป็นภัยต่อสวัสดิภาพของตัวเราเอง
ยกตัวอย่างเช่น เพียงการนั่งฟังเรื่องราวจากปากของมนุษย์เป็นพิษ อย่างน้อยก็ทำให้เวลาวันนั้นของเรา เศร้าหมอง
อาจพาลเครียดไปด้วย และรับพิษมาเข้าตัว ดังนั้น
แทนที่จะโยนเสื้อชูชีพให้เขา เรามาโยนเสื้อชูชีพให้ตัวเราเอง จะ “ดี ฝ่า เยอะ
เลย”
วีดีโอ
อจ.Preet Kalsi
ท่านอาจารย์
Preet Kalsi แนะนำเราว่า
เราควรปฏิบัติตัวอย่างไร กับมนุษย์เป็นพิษ วิธีนี้เป็นศิลห้าของท่านอาจารย์ เพื่อจัดการกับมนุษย์เป็นพิษ
จะขอเลียนแบบมาสรุปเสนอ ดังนี้
ศีลข้อหนึ่ง.
เลิกทำเป็นคนมารยาทดี แสร้งทำเป็นว่า ความประพฤติเป็นพิษของคุณ
มันไม่เป็นไรหรอกสำหรับฉัน - ฉันรับได้
ให้บอกตัวเอง
เตือนตนว่า ความประพฤติเป็นพิษของเขา ฉันรับไม่ได้ (แต่อย่าไปบอกมัน)
ให้เตือนตนก่อนเป็นเบื้องปฐม สำคัญมากนะการเตือนตนให้ยอมรับว่ามันเป็นพิษ
เพราะจะนำไปสู่ขั้นตอนต่อไป.....
ศิลข้อสอง.
วาจาปราศรัย บอกมันไปว่า “เมื่อคืนฉันฝันดี ตื่นขึ้นมาสดชื่น ชื่นมื่น
วันนี้ทั้งวันฉันไม่ขอรับฟังการสื่อสารที่เป็นพิษ” “ไหน เธอมีข่าวดีอะไรเล็ก ๆ
พอจะเล่าให้ฉันฟังบ้างไหม?”
อธิบาย
- ประโยคแรกเป็นการโยนเสื้อชูชีพให้แก่ตัวเองก่อน
ประโยคหลังท่านผู้อ่านยังเห็นแก่มัน ท่านยังอุตส่าห์ถามมันว่ามีข่าวดี
อะไรบ้างไหม? ถ้ามันตอบว่า ชีวิตมันไม่มีข่าวดมข่าวดีอะไรหรอก
มีแต่ข่าวเหี้ย ๆ ข่าวหัวดอทั้งนั้น
เราก็ลองถามมันต่อว่า แล้วเมื่อเช้าเธอขี้เยี่ยวสะดวกดีหรือ? ซึ่งเป็นการให้ความสำคัญกับตัวเขา
ถ้ามันตอบว่า ขี้ปลอดโปร่ง เยี่ยวโล่งตลอด
เราก็ย้ำไปว่า นั่นไง ข่าวดีเล็ก ๆ ของเธอ ระบบขับถ่ายของเธอยังดีมาก
ศิลข้อสาม.
ตีกรอบเวลา ว่าจะให้เวลากับสารพิษ หรือมนุษย์พิษ กี่นาที จะนั่งรมสารพิษหรือนั่งฟังหรือปฏิเสวนากับมนุษย์เป็นพิษ
กี่นาทีเช่น ถ้าจำเป็นต้องไปเยี่ยมเขาถึงบ้าน ก็อย่านั่งนาน –
นี่เป็นมารยาทไทยแต่โบราณด้วยซ้ำ ว่าไปเรือนท่าน อย่านั่งนาน
กรณีที่สามารถปลีกวิเวก
จากมนุษย์เป็นพิษ เช่น ไปเที่ยววนอุทยานเขาสก สุราษฎร์ธานี ได้สักพัก จงไป
ศิลข้อสี่.
โทรหาเพื่อนที่ดี(non-toxic
friend) ที่เข้าใจสถานการณ์ของเรา ก่อนพบปะกับมนุษย์เป็นพิษ
และโทรหาเพื่อนอีกครั้ง หลังจากที่ได้พบกับคนเป็นพิษแล้ว
การปฏิสันถารกับมนุษย์เป็นพิษ
เป็นเรื่องเปลืองใจมาก ๆ เพราะฉะนั้น กำลังใจจากมิตรที่ดี จึงสำคัญ และบางทีมิตรยังจะช่วยขยายวิสัยทัศน์ให้เรา
ช่วยให้เราคลายเครียดได้
ศิลข้อห้า.
ให้มีสติเตือนตน ว่าเรื่องราวทั้งหมดนั้น--ไม่ใช่เรื่องของเรา
แต่เป็นภาวะความเป็นพิษในชีวิตหรือในตัวตน ของคนเป็นพิษ มันเป็นความป่วยไข้ของเขา ไม่ใช่ความป่วยไข้ของเรา
การที่เราปฏิสัมพันธ์และปฏิสันถารกับคนมีพิษมาระยะหนึ่ง
อาจจะเป็นวันเป็นเดือนหรือปี บางทีเราอาจสับสนไขว้เขวได้ว่า เอ้ะ
เราป่วยไปรึเปล่าเนี่ยะ?
แล้วท่านให้
“ตัดตน” หลุดออกจากสัมพันธภาพนั้น ไม่ใช่
“ตัดแม่ง” ทิ้งไปนะ โห-นั่นโหดร้ายจังเลย
เราเพียงแต่ “ตัดตน” “ปลีกตัว” หรือ “ปลีกวิเวก”
ออกมาเสียจากความสัมพันธ์อันเป็นพิษ
เรากำลังทำกิจกรรมช่วยชีวิตตัวเราเอง ก่อนที่เราจะถูกคนเป็นพิษ
กอดคอเราแน่น หายใจหายคอไม่ออก แล้วจมบึงน้ำพิษ ตายไปด้วยกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น