เวลา
08.56 น.
วันพุธที่
7 พฤศจิกายน 2561
แรม 14 ค่ำ เดือน 11 ค.ศ. 2018
ผมยืนอยู่หน้าร้านค้าสหกรณ์
โรงพยาบาลหลังสวน อำเภอหลังสวน จังหวัดชุมพร
ผู้ที่ยืนอยู่หน้าสุดที่ประตูทางเข้าร้าน
เป็นกลุ่มสุภาพสตรีวัยกลางคนสามสี่คน รูปร่างท้วม ๆ เหมือนกันทุกคน
คนหน้าสุดกำลังจะยื่นมือออกไปแตะที่ประตูเลื่อนทางเข้าร้าน
ประตูเลื่อนดังกล่าวไม่ใช่ประตูเลื่อนอัตโนมัติ แต่ก็ไวต่อการสัมผัสมาก
เพียงเธอใช้มือดันเบา ๆ ประตูก็เลื่อนพรวดทันที ทำให้เธอถึงแก่ตกใจ อุทานออกมาด้วยสำเนียงใต้
ว่า
“ฮี่ โต๋ก กะ โหล แหม”
นี่เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง
ของการเรียงคำที่ไม่ผิดไวยากรณ์ กล่าวคือ ถูกต้องในแง่ของ syntax
หรือ syntactic analysis – การวิเคราะห์เชิงซินแท็กซ์ แต่อาจมีปัญหาในแง่ของความหมายหรือ semantics
ของการใช้ภาษา
และนี่ก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง
ที่พิสูจน์ให้เห็นว่า มนุษย์ทุกภาษาต่างล้วนมีความสามารถที่จะเรียงคำโดยไม่มีขีดจำกัด
(-- indefinite) ถึงแม้ว่าเราแต่ละคน จะมีคลังคำหรือพจนานุกรมในสมอง
หรือ lexicon จำนวนจำกัด(-- definite)ก็ตาม
ปัญหาเชิง semantics
ของประโยคดังกล่าวอยู่ที่ว่า ตัวประธานของประโยคไม่อาจทำกิริยา
“โต๋ก” ได้เลยเป็นเด็ดขาด มันจะพลัดตกลงมาไม่ได้
เพราะมันอยู่ติดกับร่างกายมนุษย์เพศเมีย
สำหรับในภาษาอังกฤษ
ตัวอย่างที่คลาสสิคที่สุด ในกรณีนี้(syntax ถูกต้อง
แต่ผิด semantics) ได้แก่ตัวอย่างที่ปรมาจารย์ด้านภาษาศาสตร์
โนม ชอมสกี ได้ยกไว้ คือ
Colorless green ideas sleep furiously.
ผู้เขียนจะไม่ขอล้วงลูกลึก
เพราะตัวเองก็งง ๆ อยู่เหมือนกัน ใช่ว่าจะรู้ดีซะเมื่อไหร่ อย่างไรก็ดีประโยคอุทานดังกล่าวข้างต้น
แปลงเป็นสำเนียงภาษาไทยกลาง จะพูดว่า
“หี ตก แล้ว ลูก แม่”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น