ปรีชาpricha: ฉันคิด ฉันจึงบล็อก...: ทำไม ไม่มี "นักประชาธิปไตย" จากประเทศไทย ไปลี้ภัยในอินเดียกันเลยแม้แต่คนเดียว?

เหตุใด "นักประชาธิปไตย" จากประเทศไทย

ไม่ไปลี้ภัยในอินเดีย

แม้แต่คนเดียว?

เมื่อประธานาธิบดี ทรัมพ์ ของสหรัฐอเมริกา เดินทางไปเยือนอินเดีย เมื่อวันจันทร์ ที่ ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓ นายกรัฐมนตรี นเรนทรา โมที (नरेन्द्र मोदी) ของอินเดีย ได้จัดงานต้อนรับใหญ่โต ในสนามกีฬาคริกเกตแห่งใหม่ที่ใหญ่ที่สุดในโลก ที่เมืองอาห์เมดดาบัด เมืองใหญ่สุดของรัฐคุชราต

นายกรัฐมนตรี नरेन्द्र मोदी กล่าวต้อนรับ ตอนหนึ่งว่า....

"We welcome you from the heart to the world’s largest democracy."

ทำไม ครับ? อินเดียเป็นประเทศประชาธิปไตยที่ใหญ่ที่สุดในโลก หลากหลายมากมายความคิดความอ่าน แต่ทำไม ไม่มี นักประชาธิปไตย ปานจะแหกตูดดม จากประเทศไทย ไปลี้ภัยในอินเดียกันเลย แม้แต่คนเดียว?

ขออภัย – คำว่า ตูด เป็นคำไม่สุภาพในภาษาไทยกลาง ที่เป็นภาษาทางการ แต่สำนวนพูดที่ว่า ปานจะแหกตูดดม เป็นสำนวนภาษาไทยบ้าน ๆ และตลาด ๆ การนำคำว่า ตูด มาสร้างเป็นสำนวนทำให้คำนี้ กลายเป็นคำที่ไม่หยาบ

คนรักประชาธิปไตย ปานจะแหกตูดดม บางคน (ไม่ใช่ทุกคน) ชอบที่จะกล่าวหาว่า ประเทศไทยเป็นประชาธิปไตยชนิด “ครึ่งใบ” บ้าง หรือ “ไม่เต็มใบ” บ้าง

คำพูดดังกล่าว ใช้กันทั่วไป ในสื่อทั้งหลายที่นัยว่า เป็นเสาหลักเสาหนึ่ง ของประชาธิปไตย รวมทั้งตามสื่อ main stream

แต่ คนบางคนเหล่านั้น รวมทั้งคนอื่น ๆ อีกทุกคน ต่างไม่กล้าเถียง ไปไม่เป็น พากันยอมรับว่า อินเดียเป็นประเทศประชาธิปไตยชนิด “เต็มใบ”

ซึ่งที่จริง พูดอย่างนั้นไม่ถูก ถ้าจะให้ถูกต้องครบถ้วน จะต้องบอกว่า อินเดียเป็นประเทศประชาธิปไตย ชนิด “เต็มทั้งสองใบ” หรือ “เต็มพวง” จึงจะถูก

ทั้งหมดที่เขียนมาแล้วนั้น เป็นเพียงการเกริ่นเรื่อง ยังไม่ใช่ประเด็นปัญหา ของบทความบทนี้

ซึ่งข้อใหญ่ใจความอยู่ที่ว่า ทำไม ไม่มี นักประชาธิปไตยปานจะแหกตูดดม จากประเทศไทย ไปลี้ภัยอยู่ในประเทศประชาธิปไตยที่ใหญ่ที่สุดในโลก และอยู่ใกล้ ๆ ประเทศไทย สักคนเดียว?

ก่อนจะ บี้ ประเด็นนี้กันต่อไป มีเรื่องขำขันทางการเมืองระหว่างประเทศ จะเล่าให้ฟัง.....

เรื่องมีว่า โลกยุคสงครามเย็น ประเทศอังกฤษได้ให้ความช่วยเหลือประเทศด้อยพัฒนา ซึ่งมีอินเดีย รวมอยู่ด้วย

ความช่วยเหลืออินเดียนั้น เพิ่งจะมายกเลิกไปเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง ด้วยเหตุผลที่ว่า เตี้ยอุ้มค่อม

กล่าวคือ ประเทศเล็ก ๆ อย่างอังกฤษ ซึ่งไม่ได้มีโครงการอวกาศของตนเอง จะอุ้มประเทศใหญ่และเจริญก้าวหน้าอย่างอินเดียได้อย่างไร อินเดียมีโครงการอวกาศของตนเอง เมื่อเดือนตุลาคม 2008 ได้ส่งยาน

อวกาศขนาดเล็ก चन्द्रयान (จันทรยาน) ไปโคจรรอบดวงจันทร์เป็นผลสำเร็จ

อินเดียมีศูนย์อวกาศ सतीश धवन अंतरिक्ष केंद्र (สติศ ธาวัน) ที่สถานีอวกาศ श्रीहरिकोटा (ศรีหริโกทา) ตั้งอยู่ในรัฐอันตรประเทศ

ภาพ สถานีอวกาศ श्रीहरिकोटा (ศรีหริโกทา)

อินเดียยังมีเทคโนโลยี สร้างขีปนาวุธพิสัยใกล้ पृथिवी (ปริถวี หรือบาลีพูดว่า ปฐพี ไว้ถล่มปากีสถาน) มีขีปนาวุธพิสัยไกล अग्नि (เทพอัคนี เทพเจ้าแห่งไฟ) ที่สามารถถล่มได้ทั่วแผ่นดินจีน รวมถึงเขตอุตสาหกรรมในแมนจูเรีย (– แต่จีนก็มีจรวด เดินทางไกลหมื่นลี้ หรือจรวด Long March ที่ถล่มอินเดียได้เหมือนกัน)

นอกจากนั้น อินเดียยังมีโครงการพัฒนาขีปนาวุธพิสัยไกลมาก สามารถเดินทางข้ามขอบฟ้า ระยะไกลกว่าหมื่นกิโลเมตร ยิงถล่ม นิว ยอรค์ และสหรัฐอเมริกาได้ ใช้ชื่อโครงการว่าขีปนาวุธ सूर्या (หรือ สุริยะเทพ)

ได้กล่าวไว้ ในบทความเกี่ยวกับอินเดีย ตามลิงก์ ว่า.....

https://pricha123.blogspot.com/2019/05/blog-post.html

“ความแตกต่างทางความคิด มีมากมายจนสุดขั้วแทบทุกขั้ว สังคมนานาจิตตังอย่างแท้จริง ใช่แสร้งว่า – อ้อร้อตอแหลดัดจริตสลิดดก มิใช่เช่นนั้น แต่นานาความคิดเหล่านั้นตกทอดกันมาแต่โบราณกาล บนแผ่นดินภารตะ ไม่ใช่เพิ่งจะคิดออกเมื่อวานซืน แล้วสร้างภาพแปะในโซเชียล มีเดีย”

สรุปว่า – ก็ในเมื่อ อินเดียเป็นประเทศที่เต็มไปด้วยความคิดอ่านแตกต่าง หลากหลาย และยังเป็นประเทศประชาธิปไตยที่ใหญ่โตที่สุดในโลก แถมยังมีความเจริญก้าวหน้า ล้ำหน้า ทางวิทยาการและเทคโนโลยี

หรือ เราลองมาทำการทดลองทางความคิด thought experiment เล่น ๆ อย่างนี้แล้วกันว่า ถ้าคนแขกตายหมด อะไรจะเกิดขึ้นกับโลกซอฟแวร์ ครับ?

ทำไม นักประชาธิปไตย เกลียดชังเผด็จการชั่วร้าย จากประเทศไทย จึงไม่มีสักคนเดียว ที่ลี้ภัยอยู่ใน ประเทศอินเดีย.....

ผู้เขียนคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก ได้แต่กลอกหน้า ขบประเด็นไม่แตก จนแต้ม จนปัญญา ไปไม่เป็น ไม่รู้ที่จะหันหน้าไปพึ่งใคร มาช่วยให้ความกระจ่างสว่างแจ้ง

เมื่อได้ลองใช้ หัวม.ต.(แม่ตีน) กรองแล้ว คิดไม่ออกเช่นนี้ ผู้เขียนได้ลองพึ่งพาอาศัยเพื่อนชาวอ.ปะทิว จ.ชุมพร ที่เคยเรียน รร.เทพศิรินทร์ ในกทม.ด้วยกัน เพื่อนบอกว่า ถ้าใช้หัวม.ต.กรองแล้วไม่ออก คงจะต้องใช้ หัวเค. คิดแล้วล่ะ อาจจะคิดออก.....

เรื่องนี้ อาจจะต้องขอคำแนะนำจากระดับศาสตราจารย์ เช่น ผู้ช่วยศาสตราจารย์ จรัลฯ กับ รองศาสตราจารย์ สมศักดิ์ฯ ซึ่งลี้ภัยอยู่ในประเทศฝรั่งเศส ท่านจะให้ผู้เขียนใช้ หัวอะไร คิดดีครับ?

อย่างไรก็ดี สังคมฝรั่งเศส เป็นสังคมที่ผู้คนส่วนมากคิดอ่านเหมือน ๆ กันหมด ตั้งแต่เมืองสตราสบูร์กทางตะวันออก จนจรดเมืองเบรสต์ทางตะวันตก ตั้งแต่เมืองลิลล์ทางเหนือจนจดเมืองเอ็ก-ซ็อง-โปรว้องซ์ทางใต้ ความคิดความอ่านไม่ได้แตกต่างหลากหลายอย่างผู้คนใน ลุ่มน้ำ गंगा – यमुना (คงคา-ยมุนา) และลุ่มน้ำ ब्रह्मपुत्र (พรหมบุตร) และ कृष्णा (ลุ่มน้ำกฤษณา) และลุ่มน้ำ महानदी (มหานที) และลุ่มน้ำ गोदावरी (โคทาวารี)

เมื่อวัดเทียบชั้นกัน ในเรื่องของความแตกต่างหลากหลายด้านความคิดอ่าน แล้วละก้อ ฝรั่งเศสคงเทียบได้กับเตรียมอนุบาล ในขณะที่อินเดียเข้าขั้นอุดมศึกษา

เดฟ นาพญา aka ปรีชา ทิวะหุต

บ้านนาพญา

อ.หลังสวน จ.ชุมพร