จดหมายเปิดผนึก ฉบับที่ 3 ถึงทูตฝรั่งเศสประจำประเทศไทย - และสนพ.ต่าง ๆ หนังสือเล่มนี้ ท้าทายครับ-ท้าทาย

มันท้าทายความสามารถของผม เหลือเกินทีเดียว

เวลานี้ สำนักพิมพ์เมืองไทยทุกแห่ง รู้ดีว่าตลาดหนังสือภาษาไทย ท้าทายครับท้าทาย คือสร้างยอดขายไม่ง่ายเลย

นานมาแล้ว ยามที่ภาวะตลาดหนังสือไทยกำลัง ท้าทายครับท้าทาย ผมมีความคิดสร้างหนังสือขึ้นมาเล่มหนึ่ง ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ซ้ำ ๆ จนเบื่อ ประมาณ 10 ครั้ง ครั้งนั้นผมใช้นามปากกา แดง ใบเล่

หลังจากนั้นผมก็ไม่ค่อยได้ทำหนังสืออะไร เป็นกิจจะลักษณะ เพราะตลาดหนังสือไม่ท้าทายประการหนึ่ง กับผมหันไปหากินด้วยการขายเวลากับสำนักงาน เช้า-ไป เย็น-กลับ กับผมไปหากินที่ตปท.น่าตื่นเต้น ช่วงสั้น ๆ ครั้งหนึ่ง

มาบัดเดี๋ยวนี้ ผมเกิดไอเดียอีกแล้ว แต่เที่ยวนี้ อยากแปลครับแปล

พักนี้ มีหนังสือภาษาอังกฤษเล่มหนึ่ง อยู่ในแนวผม ติดอันดับขายดีมาก ติดต่อกันยาวนาน ในนิวยอร์ค ไทม์  ประเทศสหรัฐอเมริกา

อัปรีย์มั๊ยล่ะ แต่หนังสือเล่มนี้ ถูกแบน ในประเทศที่มีสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกกว้างขวาง ข้ามฟ้ามหาสมุทร์ คือ ถูกห้ามเผยแพร่ใน ประเทศฝรั่งเศส!

เอ้ะ เป็นไปได้งัยเนี่ยะ? ท่าทางชักน่าสนใจ......

ผมเชื่อว่า ถ้าสำนักพิมพ์ใด หรือเอกชนใด ในประเทศไทยขออนุญาตลิขสิทธิ์มาให้ผมแปลได้ - ซึ่งไม่ใช่เรื่องยาก ท่านผู้นั้นน่าจะสร้างยอดขายได้นับล้านบาทในประเทศไทย เหมือนถูกแจคพ็อตเล็ก ๆ

เช่น ขายเล่มละ 250 บาท ถ้าขายได้ 10,000 เล่ม ยอดขาย 250 X 10,000 = 2,500,000 บาท แล้วถ้าขายได้ห้าหมีนเล่ม ล่ะ? หรือแสนเล่ม ล่ะ?

ผมคิดค่าแรงการแปลตามราคาตลาดปกติ ไม่โก่งราคาหรอก และค่าความคิด - ชี้เบาะแสข้อมูล ผมไม่คิด ฟรี-ครับ-ฟรี  สำนักพิมพ์มีสิทธิ์ถูกแจคพ็อตเป็นหลายล้านก็ได้ ใครจะรู้ – จากหนังสือเพียงเล่มเดียว

นิทานเรื่อง เรืออวนนายหัว

นายหัวคนหนึ่ง มีเรืออวนลำใหญ่

หาปลามาขึ้นที่สะพานปลา ปากน้ำหลังสวน

ฤดูปลาชุมปีนี้ ปรากฏว่านายหัวโชคไม่ดี

เครื่องยนต์เรืออวนเสีย ออกไปจับปลาไม่ได้

ไม่มีช่างคนใด จะซ่อมเครื่องยนต์เรือ ให้นายหัวได้

แต่.....ตาเฒ่าคนหนึ่ง อยู่ที่ตำบลนาพญา

มาอาสา(คิดเงิน)กับนายหัวว่า

ตนซ่อมได้ ขอค่าซ่อมหนึ่งหมื่นบาท

นายหัวเจ้าของเรือ ตอบตกลง

ตาเฒ่าลงไปที่เครื่องยนต์เรือ ในมือถือสะครูไลเล็ก ๆ อันหนึ่ง

แกใช้สะครูไลของแก ขันน็อตเล็ก ๆ ตัวหนึ่งที่ซ่อนอยู่ข้างเสื้อสูบ

ไต้ก๋งเรือ สตาร์ทเครื่อง เครื่องเรือติดทันที

แกขอรับเงินค่าจ้างจากนายหัว จำนวนหนึ่งหมื่นบาท ตามที่ตกลงกัน

นายหัว เกาหัวแกรก ๆ บอกแก ว่า

ไม่เห็นได้ทำอะไรมากเลย แค่ขันน็อตเล็ก ๆ ตัวเดียว

จะเอาตั้งหมื่นหนึ่งเจียวหรือ

ตาเฒ่าตอบว่า ค่าขันน็อตคิดบาทเดียวเอง

แต่ ค่าวิชา ที่รู้ว่าขันน็อตตัวไหน

นั่นต่างหาก คิดเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าบาท

เนี่ยะ เอาพรรคพวกมาด้วยสี่ห้าคน

ถ้านายหัวไม่จ่าย เดี๋ยวจะให้พรรคพวก บ้อมนายหัวให้ตายห่าเดี๋ยวนี้เลย

สำนักพิมพ์หรือเอกชนใดสนใจหนังสือเล่มนี้ ท่านไม่ต้องพึ่งผมก็ได้ บุคคลสามคนข้างล่างนี้ บูชาสิทธิมนุษย์ชน และ เสรีภาพในการแสดงออก  บัดนี้พวกเขา ลี้ภัยอยู่ในประเทศฝรั่งเศส ซึ่งแบน-ห้ามเผยแพร่หนังสือเล่มนี้  คน 3 คนนี้ อยู่ที่นั่นมาหลายปีแล้วด้วย ท่านลองถามพวกเขาดูก็ได้ ว่าหนังสือเล่มนั้นชื่ออะไร?

หมายเหตุ – สำหรับคุณศรัญเท่านั้น ซึ่งเคยแสดงออกซึ่งสิทธิเสรีภาพด้วยการปลดธงไทยจากยอดเสา ในประเทศไทย ผมขอแนะนำให้แสดงออกซึ่งสิทธิเสรีภาพลึกซึ้งยิ่งขึ้น ในปารีส  กล่าวคือ บนถนนช็องเอลีเซ่ เป็นที่ตั้งของประตูชัยประตูใหญ่ คล้าย ๆ “ประตู ไซ” ในเวียงจันทร์ เข้าใจว่าฝรั่งเศสจะลอกแบบไปจากลาว ที่ใต้ประตูชัยที่ปารีส เขาทำหลุมจุดไฟไว้กับพื้น เป็นอนุสรณ์ถึงทหารฝรั่งเศสที่ตายโดยนิรนาม

ขอแนะนำให้คุณศรัญ แสดงออกซึ่งสิทธิมนุษย์ชนและสิทธิเสรีภาพ ด้วยการไปเยี่ยวใส่ไฟดังกล่าว ไม่ทราบว่า คุณศรัญยังคงใช้ควยเยี่ยว หรือเปลี่ยนไปใช้หีเยี่ยวแล้ว? ถ้ายังใช้อวัยวะแรก ให้ยืนเยี่ยว ถ้าเปลี่ยนมาใช้อวัยวะหลังแล้ว - โปรดนั่งลง เดี๋ยวผ้าผ่อนจะเปียก กรณีที่ ตำรวจฝรั่งเศสมาหาเรื่องเอากับคุณศรัญ คุณบอกพวกเขาไปเลยว่า ผมเป็นคนแนะนำมา ผมรับผิดชอบครับ และใช้ชื่อจริงในการเขียน

เดฟ นาพญา

(aka ปรีชา ทิวะหุต)

หมายเหตุ – aka => also known as

เฟสบุค

www.facebook.com/devnapya

email: www.pricha123@yahoo.com

จดหมายเปิดผนึก ถึงทูตฝรั่งเศส ฉบับที่ 1

จดหมายเปิดผนึก ถึงทูตฝรั่งเศส ฉบับที่ 2

จดหมายเปิดผนึก ถึงทูตฝรั่งเศส ฉบับที่ 3