open letter no 2

Chicago 2 why Chicago

Chicago 2 ทำไม ผมต้องดัดจริต ฟังวิทยุชิคาโก ด้วย? ๑.    ผมติดนิสัยชอบฟังวิทยุตปท. จากแดนไกลเป็นนิสัยมาแต่มัธยม เพื่อฝึกภาษา ประกอบกับมีผู...

วันพฤหัสบดีที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2561

VillageLife วิจารณ์ การให้สัมภาษณ์ของอาจารย์เฉลิมชัย - รายการเจาะใจ


วีดีโอที่นำมาวิจารณ์ รายการ Perspective ตามลิงก์ครับ
https://www.youtube.com/watch?v=VgJTg6-K_Ks





ประเด็นวิจารณ์ที่ 1) คนขี้อ้อน

วิธีเลี้ยงลูกของอาจารย์เฉลิมชัย เป็นประโยชน์ต่อพ่อแม่หลาย ๆ ราย  ท่านเหล่านั้นน่าจะขอบพระคุณ ที่ท่านอาจารย์เล่าวิธีเลี้ยงลูก แบ่งปันกับคนทั่วไปทั่วโลก  แต่ก็คงจะมีบิดามารดาอีกบางราย ที่มีวิธีเลี้ยงลูก ซึ่งแตกต่างจากวิธีของอาจารย์ แต่ได้ผลดีไม่แพ้กัน

อย่างไรก็ดี ท่านอาจารย์ได้เผยให้เราเห็นจุดอ่อนของท่าน ผู้ซึ่งปฏิบัติชีวิตอิสระ ไม่ขึ้นกับใคร

เราแทบทุกคน คงจะเห็นพ้องกันว่า ตามปกติแล้วเด็กมักจะ อ้อน พ่อแม่  แต่กรณีของอาจารย์เฉลิมชัย เราจะสังเกตได้ไม่ยากเลยว่า  ท่านอาจารย์เป็นอิสระ คือท่านเป็นตรงกันข้าม  กล่าวคือ อาจารย์เฉลิมชัยท่าน “ขี้อ้อนลูก” 


ประเด็นวิจารณ์ที่ 2)  ล. เลือ หายไป  ฮ. ฮิง ก็หายไปล่วย(ด้วย)


ฮางฮิงฮิงฮอดไม้   ฮางฮิง
                                       แฮฮูกฮิงฮงชิง        ฮูกไม้
ฮิงฮมไฮ่ฮมติง          ฮิงโฮด หีนา
แฮฮูกฮิงฮางไฮ้            ฮอดเฮี้ยวผายลม


คำโคงดึกดำบรรพ์บทนี้ เก่าแก่โบลาน ก่อนที่ตัว ล. เลือ จะเข้ามาอยู่ในคำไทย(คำภาษาไทย) และโบลานก่อนที่คนไทยจะมีอักขะหละใช้  เพาะฉะนั้น เคาะกูเกิ้ลเท่าไล ก็จะไม่พบหลักฐานของโคงบทนี้ และเพาะฉะนั้น คำโคงดึกดำบรรพ์บทนี้ จึงไม่เข้าข่าย “ภาษาวิบัติ”  ที่น่าบัดสี

แล้วผู้วิจารณ์ เอาโคงมาจากไหน? ถ้าไม่มีต้นตอ.....คงไม่เก่งกาจขนาดแต่งเองมั้ง?

คนโบลานดึกดำบรรพ์คนหนึ่ง  มีเมตตามาเข้าฝันผู้วิจารณ์ แล้วท่านล่ายคำโคงบทนี้ให้ฟังในฝัน  ท่านว่า คำโคงนี้ศักดิ์สิทธิ์ จะอ่านเข้าใจกันเฉพาะผู้แตกฉานภาษาไทยเท่านั้น  และจะไม่สามารถแป ออกเป็นภาษาใด ๆ ในโลกได้ ไม่ว่าจะเป็นภาษามนุษย์หรือเดลัดฉาน ไม่ว่าจะเป็นภาษาจีน-ญี่ปุ่น ญวณ-เขมร พม่า-มาเลย์-อินโด หรือทมิฬ-ฮินดี  ยิ่งภาษาฟะหลั่งด้วยแล้ว เป็นอันว่าเลิกกันเลยพี่

ขนาดนั้น.....คิดดูเด่ะ

ในการพูดให้สัมภาษณ์ของท่านอาจารย์เฉิมชัย ปากฏว่า ล. เลือ หายเกลี้ยงเลย - อุ๊ยขอโทษค่ะ หายเกี้ยง เลยค่ะ – ยังครับ ยังไม่แตกแต๋ว แทรกคำหวานเข้ามาสร้างสีสัน เป็นศิลปะการเขียน แบบสีสันฉูดฉาดเท่านั้น  สลุปว่า ท่านอาจารย์ใช้ภาษาค้าสสิคมาก  เข้าข่ายภาษาดึกดำบรรพ์ก่อนภาษาโบลานเสียอีก เพาะในภาษาโบลาน เช่น โคงริริดพะเรอ ก็ยังมี ล. เลือ  นะคะ

ถ้าศิลปินท่านใด สามารถถ่ายทอด ถอดลูบ การใช้ภาษาไทยของท่านอาจารย์ ออกมาเป็นลูปแบบสถาปัตยกรรมอันเป็นลูปปะธรรมได้  โห...อย่าให้จินตนาการเลย เผอ ๆ วัดล่องขุ่น ชิดซ้าย!

บ๊ายบาย ล.เลือ  จงไปสู่สุขคติเถิด อนิจจัง-ทุกขัง-อนัตตา อาเมน




สนใจ VillageLife บทอื่น ๆ คลิกนี่เลย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น