เพลงที่สอง
ชื่อ "ดอกประดู่" แพร่หลายมาก ไม่เฉพาะแต่ในหมู่ทหารเรือ
ซึ่งเป็นดุจบทเพลงที่บ่งบอกถึง จิตวิญญาณของทหารเรือไทย แต่เพลงนี้
คนทั่วไปทั้งที่เป็นชาวเรือ และไม่ใช่ชาวเรือ ก็รู้จักกันกว้างขวาง
ในวีดีทัศน์นี้
"ดอกประดู่" ได้รับการถ่ายทอดอย่างไพเราะ สง่างาม
โดยวงดุริยางค์และนักร้องทหารเรือ
ส่วนเพลงที่สาม มีลักษณะค่อนข้าง
philosophical อันเป็นแนวปรัชญาที่ผู้เขียนบลอคนี้
สมาทานอยู่ในปัจจุบัน....
ผู้เขียนได้รับการปลูกฝังมาแต่เยาว์วัย ที่บ้านในเขตจังหวัดชุมพร
ให้เคารพนับถือ เลื่อมใส ใน "กรมหลวง" ทั้ง ๆ
ที่ก็ไม่ได้รู้จักพระองค์ท่าน นอกไปจาก คำว่า "กรมหลวง"
บรรพชนของผู้เขียน เคยได้รับความเมตตา
จากเจ้านายในสายสกุลของพระองค์ท่าน มาแต่ก่อน...
ศาลของ "เสด็จเตี๋ย" หรือ "กรมหลวง" หรือ นายพลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ที่หาดทรายรี จังหวดชุมพร
อันเป็นสถานที่สิ้นพระชนม์เมื่อ พ.ศ. 2466 นั้น เป็นที่เคารพนับถือยิ่ง
ของชาวจังหวัดชุมพรและชาวใต้โดยทั่วไป
“…เรือเอกเจริญ ทุมมานนท์ เป็นนายธงคนสุดท้ายของพลเรือเอกพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ได้ตามเสด็จไปที่จังหวัดชุมพรด้วย ในคราวที่เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ เพิ่งหายจากประชวรและทรงหวังจะไปพักผ่อน พระองค์โปรดให้สร้างพระตำหนักชั่วคราวขึ้นที่หาดทรายรีเป็นที่พักแรมเพราะทรงรักหาดทรายรีมาก
-- หนังสือ “คิดถึงพ่อ” หนังสือที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพของ นาวาเอก สมารมภ์ บุนนาค
“…ก่อนที่จะออกเรือไปสงขลาเพียงวันเดียว ตกกลางคืนชาวบ้านเอาหนังตะลุงมาเล่นถวายเสด็จในกรมฯ อากาศตอนนั้นก็เยือกเย็น เสด็จลงประทับบนเก้าอี้ มีผ้าคลุมพระชงฆ์ทั้งๆ ที่ท่านไม่ค่อยทรงสบายประชวรหวัดอยู่บ้างแล้ว ตอนนั้นทรงฉลองพระองค์เสื้อกุยเฮง กางเกงแพรปังลิ้ม มักจะประทับบนเก้าอี้ คุยเล่นกับเด็กๆ ทำของเล่นกับเด็กๆ ไม่เห็นท่านดำเนินไปไหนมาไหนเลย ในคืนวันนั้นด้วยความที่ท่านเกรงใจในความหวังดีของชาวบ้าน จึงต้องแข็งพระทัยทอดพระเนตรอยู่ทั้งๆ ที่ต้องตากน้ำค้างด้วย ตกดึกมีอาการมากขึ้น ต้องให้คนขี่ม้าไปซื้อยาในตลาด กว่าจะไปถึง กว่าจะกลับมาอาการก็ทรุดหนัก ต่อมามีหมอจากกรุงเทพมาตรวจบอกว่าท่านเป็นปอดบวม หาซื้อยาที่ต้องการก็ไม่ได้ ตามที่ท่านเสด็จไปหาดทรายรีคราวนั้นก็ไม่ได้เตรียมการอะไรมากมายเลย เพราะกะไว้ว่าจะต้องกลับไปอีกครั้ง
ตอนดึกได้ยินเสียงคุณย่าร้องไห้จึงทราบว่าเสด็จลุงกรมหลวงชุมพรสิ้นพระชนม์เสียแล้ว…”๖
-- หนังสือ “คิดถึงพ่อ” หนังสือที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพของ นาวาเอก สมารมภ์ บุนนาค
อ้างอยู่ใน
บทความเรื่อง "สาเหตุการสิ้นพระชนม์ของกรมหลวงชุมพรฯ วิเคราะห์ผ่านการแพทย์สมัยใหม่"
รศ. นพ. เอกชัย
โควาวิสารัช ศิลปวัฒนธรรม ฉบับกรกฎาคม 2553
ชีวิตของเสด็จในกรมฯ เป็นชีวิตที่น่าศึกษา เป็นประโยชน์สำหรับหลาย
ๆ คน รวมทั้งผู้เขียนบลอคนี้.....
ชมสารคดี
กองทัพเรือ ส่ง เรือหลวงปัตตานี กับ เรือหลวงสิมิลัน
ไปร่วมปราบโจรสลัด
โซมาเลีย นอกฝั่งอัฟรีกาเหนือ.....
เดฟ นาพญา แดง ใบเล่
aka ปรีชา ทิวะหุต
บ้านนาพญา ต.นาพญา
อ.หลังสวน
จ.ชุมพร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น