วิจารณ์ บทกวี ของคุณขรรย์ชัย บุนปาน

คำโคลง ที่ถูกวิจารณ์

            อก  ซบอกสั่นสะท้าน   สยิวสทก
      ผาย  แผ่ผืนแผ่นอก           รับอ้อน
      ไหล่ แบกโลกเข็นครก         เอวคราก
      ผึ่ง แดดผึ่งลมร้อน             เพิ่งรู้ธุรลีเดียว

                                          คำโคลง “อกผายใหล่ผึ่ง”  ผู้ประพันธ์-คุณขรรย์ชัย บุนปาน
                                 ในนิตยสาร ศิลปวัฒนธรรม ฉบับเดือน พฤศจิกายน 2552

 เราอยู่ในยุค ที่ไกลจากปี 2512 มานาน ประมาณใกล้จะ 50 ปี หรือครึ่งศตวรรษแล้ว
ก็เลย ต้องเขียนวิจารณ์ เป็นบทความสั้น ๆ ถึง 3 ตอน


ถ้าผู้เขียน วิจารณ์เพียงสั้น ๆ ใช้สไตล์ลอกเลียน ท่านศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์
“คุณสุจิตต์ วงศ์เทศ” อิงผลงาน มีชื่อของท่าน ประมาณปี 2512 ชื่อ “กูเป็นนิสิตนักศึกษา”

ก็จะสามารถ วิจารณ์เพียงประโยคเดียว ได้ว่า “กูสงสัย ฉิบหายเลย มันเป็นบทกวี ตงไหนวะ?”
หรือวิจารณ์เป็นคำโคลง แบบโคลงเคลง ไม่ได้ดีไปกว่า โคลงที่ถูกวิจารณ์ ดังนี้ ครับ
          กู โคตรกังขานะน้า      ว่ายังงัย
       สง สารตัวเองไป่          บอดเดี้ยง
       สัย ยะเวทอันใด          ชักอ่าน
       ฉิบ หายแน่โอมเพี้ยง    มึงอย่าเขียนอีกนะ


เชิญตาม ลิงก์ ครับ
https://docs.google.com/folder/d/0B1dMYbiYftUDUTl6d051ZmhkTTg/edit